The Old Blood

Lees hier de publicaties die het siteteam heeft gemaakt. Er is voor ieder wat wils!
Plaats reactie
Siddy00
Berichten: 6708
Lid geworden op: dinsdag 10 april 2007, 19:32
RS: Siddy00 (p2p)
Contacteer:

The Old Blood

Bericht door Siddy00 »

The Old Blood
Met het oog op de nieuwe Myreque-quest heeft RuneScape een nieuw verhaal in Lore & Histories geplaatst, The Old Blood. Hierin vertelt Drakan over zijn verleden. Dit verhaal is naar het Nederlands vertaald en is zowel op de website als op het forum te lezen. Veel leesplezier!

Ondanks mijn verwoede pogingen om hem van me af te zetten, blijft de stem in mijn hoofd weerklinken. Ik schrijf dit om vastberaden te blijven mocht ik ooit zwakte tonen - om mijn erfgoed, mijn geboorterecht en mijn veroveringen te bevestigen. Om niet te vergeten wie - en wat - ik ben.

Ik ben Lowerniel Vergidiyad Drakan, Heer van Vampyrium.

Ik ben niemands slaaf.
Afbeelding

De deuren van de tempel waren zo hoog als drie volwassen mannen, en ruim een voet dik. In een ver verleden zijn ze gekerfd uit een forse eik, en gegraveerd met complexe patronen en symbolen. Men beweerde dat pelgrims van verre zouden komen, alleen om hun pracht te bewonderen, en om te mijmeren over de geheimen die verborgen zouden gaan in het ingewikkelde schouwspel van lijnen en tekens.

Met één enkele klap versplinterden ze en reten ze uiteen.

In mijn eentje stapte ik over de drempel. Wat had ik immers te vrezen van de cult van een dode god, en van de dwaas die zichzelf hun Pontifex noemde? De tempel strekte zich voor me uit, en daar - uiteraard - stond hij, het hoofd gebogen, zijn handen op het altaar tussen twee smeulende wierookvaten, gebeden mompelend tegen zijn afwezige, Lege Heer.

'Azzanadra', bulderde ik, de zaal met mijn stem vullend, 'Zamorak eist je aanwezigheid en je trouw... of je dood.'

De tempelwachten bij het altaar stonden al klaar. Ze waren niet gewend aan de aanblik van mijn ware gedaante - hun houdingen waren te stijf, en ze klampten trillend hun hellebaarden vast. Het paniekerige geklop van hun hart en hun korte, verwoede ademstoten verraadden hen aan mijn oren, zelfs al bleven hun gezichten, aan het zicht onttrokken door lange, ceremoniële helmen, onleesbaar. Net als hij.
Drakan... Waarom vervolg je mijn getrouwen?
Ik siste. Nee... het kom hem niet zijn. Zaros was dood, vermoord door zijn belangrijkste Legatus, Zamorak.

En toch hoorde ik de stem. Hij kroop door het gerinkel van de maliënkolders die de broze lichamen van de wachten bedekten. Hij fluisterde in de nasleep van Azzanadra's zachte gemompel. Hij weerklonk in mijn eigen voetstappen, en achtervolgde mijn adem als een zucht.
De Legatus legde een hand op mijn schouder.

'Je zult zijn stem niet alleen horen in de stilte, maar ook in gelach en gehuil; in het tumult van de strijd. Als je zo lang in zijn dienst bent geweest als wij kom je er niet onveranderd uit.'

'Sta op, Drakan,' zei Zamorak, en ik ging staan en keek hem in de ogen. 'Dat was de eerste - en de laatste - keer dat ik van je verwacht dat je voor me knielt.'
'Wat, Azzanadra?' riep ik, de herinnering van me afschuddend terwijl ik tussen de banken naar voren liep. 'Te druk met knielen om een oude makker te begroeten?'

'Een vroom iemand weet wanneer hij zijn hoofd moet buigen voor zijn meerderen,' kwam het antwoord, laag en kalm. Het moet Azzanadra worden nagegeven dat zijn stem geen angst verraadde. Langzaam draaide hij zich om, en ik zag dat zijn gezicht bleek en afgetobd was, en zijn ogen moe. 'Het maakt deel uit van beschaafd zijn, Drakan,' gromde hij tussen zijn knarsende tanden door, 'van meer dan een beest zijn.'

Azzanadra trok een grimas. 'En ik zie dat je je niet langer probeert om zelfs een schijn van fatsoen op te houden. Je ziet er walgelijk uit.'
De menselijke gedaante die ik je heb geleerd heeft je goed gediend, nietwaar?
Heer Malachi van Huize Ghrazi lachte - diep en vol - toen ik naar hem toeging en knielde. Suf en gezet, gekleed in slecht zittende vodden van madenleer en vleermuizenvacht, hing hij op zijn grootse troon, onder het aan de muur opgehangen omhulsel van een reuzenleechwyrm, die door zijn befaamde grootvader is verslagen.

'Bij het bloed, ben jij dat, Drakan? Je hebt... je gedaante veranderd, op de een of andere manier.'

'Dat is onze keuze in Huize Drakan, mijn heer. Het is ons aangeleerd door de Vreemdeling van Verre. Het is...handig, op vele manieren.'

Ghrazi snoof minachtend. 'Laat je eerbetoon achter en verdwijn - hopelijk heeft de rest van mijn vazallen nog enige vorm van zelfrespect.'

Ik boog mijn hoofd. Woorden verzuurden mijn mond, zoals het geschonken bloed zijn mond zou verzuren. Vergif was een onbekend begrip in Vampyrium, en Heer Ghrazi was erg afkerig van verandering. Ik zou later nog wel volledig veranderen, wanneer hij voor me lag, bekschuimend, verlamd...en niet in staat zijn ogen te sluiten.
Inmiddels was ik halverwege het schip van de tempel. De wachten begonnen steeds vluchtiger te ademen, en een van de twee deed zichtbaar moeite om stil te blijven staan.

Dit viel Azzanadra ook op, toen zijn ogen kort opzij en weer terug naar mij schoten.

'Blijf staan, Titus,' zei hij, 'Ga niet op-'

Maar de mens slaakte een hoge, trillende kreet, en bracht de koperen knop van zijn hellebaard met een klap neer op de stenen vloer. Hij haalde zijn handpalm - die onder zijn armbeschermer blootlag - over de kling van het wapen, en rode strengen begonnen samen te kronkelen boven zijn opgeheven hand.
De komst van jouw soort heeft deze wereld voorgoed veranderd.
Het plein verstomde, tot alleen het huiverende ademhalen te horen was van de mens die voor me geknield was, slechts gekleed in een lendendoek, zijn ogen groot en vochtig onder zijn matte haar, en zijn armen vastgebonden en omhooggedraaid als in een smeekbede.

Ik strekte mijn hand uit, en draaide mijn pols. De ogen van de man rolden omhoog en hij liet een lange, schorre snik uit toen zijn aderen openbarstten en dik, rood bloed omhoog gutste uit zijn polsen.

Toen ik genoeg bloed had getrokken - want genoeg was wat de Keizerlijke Wet ons toestond te nemen - balde ik mijn hand tot een vuist, de wolk van bloed samensmeltend en het bloed in de wonden van de slaaf stollend zodat hij kon instorten, bleek en krachteloos. Zijn borstkas zette nauwelijks uit bij zijn zwakke, gorgelende ademhalen, maar hij zou het wel overleven.

Ik liet de trillende karmozijnrode bol boven mijn linkerhand zweven en toonde hem aan de rest van de zaal. De in pijen geklede menselijke beginners fluisterden onderling en krasten ijverig op hun leistenen platen, en Magus Axius trok dikke groene rook uit zijn lange pijp, terwijl de tentakels op zijn gezicht zich om de schacht heen krulden, zoals ze wel vaker deden wanneer hij diep in gedachten verzonken was.

Het zou de besten onder hen een volledig jaar kosten om de meest basische principes van bloedmagie te beheersen.

Voor mij was het net ademhalen.
Met een zwiep van zijn hand golfde de man het bloed mijn kant op. Ik stapte opzij, en met een draaiende beweging bracht ik het projectiel in mijn eigen invloedssfeer. De wacht was goed opgeleid, en stormde direct na zijn openingsaanval op mij af, zijn hellebaard hoog geheven.

Gebruikmakend van de vaart van mijn draaiende beweging spande ik mijn lichaam, en sloeg ik met het bloed alsof het een zweep was. De slag maakte contact en rolde zich om de nek van de wacht. Ik stapte snel naar achteren en trok, en - geholpen door zijn eigen vaart - bracht zijn hoofd met een luide kletter neer op een van de banken. Door de kracht van de impact kaatste hij terug. Zijn gebroken helm viel op de vloer voor hij zelf neerstortte, hevig bloedende uit een grote snee op zijn voorhoofd.

Azzanadra riep bevelen, maar deze werden overstemd toen drie menselijke wachten - doortrokken van diepgewortelde angst en woede - tegelijk brulden, en vervolgens aanvielen. Ik liet een vreugdekreet uit en stormde ze tegemoet.

Traag...zo traag. De hellebaard van de eerste wachter kwam neer alsof de lucht van klei was gemaakt. Ik stoof eronderlangs en harkte mijn klauwen door zijn borstkas zonder stil te blijven staan. Ik nam het rechtstreeks tegen de volgende op, en reet dwars door haar harnas en vlees heen, haar arm van haar lichaam scheurend.
Bloed gutste uit de wond en haar wapen kletterde op de grond, maar haar overgebleven hand greep mijn schouder in een laatste stuiptrekking vast. Ik vertraagde - al was het maar een fractie - toen ijs zich verspreidde over mijn schouder en mijn nek. Die vertraging was genoeg, en het volgende ogenblik landde er bijtende slag tussen mijn vleugels.
Je hebt ze onderschat. Ze zijn ver gekomen...net als jij.
Ik voelde hevige pijn toen Sascha's naald zich door mijn vlees boorde. De daar geschreven rode zegels vertelden het verhaal van mijn veroveringen. Mijn huis - Huize Drakan - was nu het Oude Bloed.

Alle stammen van Vampyrium stonden nu onder mijn bevel, en toch...was dit nog maar het begin. De Vreemdeling van Verre spoorde me aan hem te volgen; om naar een nieuwe wereld te komen en hem daar te helpen met zijn grootse plannen, zoals hij mij had geholpen met de mijne.

We stonden hoog op de kliffen van Vampyrium, en ik bezichtigde de ruwe schoonheid mijn domein. De bloodwood-bomen begonnen net te parelen met dik, rood sap; de vettige poelen, de broedplaatsen van de grote leechwyrms...en de hemel, lichtrood en bezaaid met paarse wolken.

De tatoeage was voltooid, en Sascha's armen wonden zich om mijn middel, terwijl haar tanden lichtjes in mijn schouder beten. Wanneer zou ik hier terugkeren? Wanneer zou ik weer naar huis komen?
De klingen waren ergens mee bedekt... Een nieuw soort mengsel, misschien, of gewoon water, verrijkt om mijn soort te schaden. Ze wisten dat ik zou komen.

Ik sloot mijn ogen en focuste op de pijn. Ik haalde diep adem, en met een korte, scherpe blaf duwde ik mijn magische veld naar buiten vanuit mijn innerste.

Het ijs verbrijzelde, en zwart bloed gutste uit de wond op mijn rug. Ik draaide me om en zag mijn aanvaller, die achteruit deinsde en daarbij zijn best deed niet uit te glijden over de stenen vloer, glad van het bloed van zijn makkers. Ik hief mijn hand, en sneed hem open van zijn lies tot aan zijn keel.

Een onverstaanbaar woord weerklonk door de tempel, en de haren in mijn nek sprongen overeind. Azzanadra was een spreuk aan het uitroepen, en de tovenarij van de Mahjarrat moet niet worden onderschat. Ik vloog met volle snelheid op hem af, tot mijn gezicht zich op een paar centimer afstand van het zijne bevond - vertrokken van woede en angst, met uitpuilende ogen.

Ik haalde uit met mijn klauwen, in een poging zijn hoofd in één haal van zijn romp te scheiden, maar ik raakte niets dan lucht. Azzanadra's bevroren vorm begon door te schijnen en steeg op, uiteenvallend in hoekige stukjes.

Met een brul sloeg ik met alle macht het altaar van de Lege Heer, dat in twee stukken uiteenscheurde. Ik draaide me om en liep log naar de dichtstbijzijnde overlevende mens, die zichzelf met een arm vooruitsleepte over de grond, terwijl hij met de ander zijn maag vastklampte.
Nee... Ik heb je geleerd om meer te zijn...
Ik greep hem vast en boorde mijn hoektanden diep in zijn nek. Mijn gezichtsveld kleurde rood en de stem leek steeds verder te vervagen. Ik sloot mijn ogen, en dacht terug naar een tijd voor Gielinor, voor mijn veroveringen...voor woorden.
Drakan...
Toen ik werd geboren was er alleen vlees. Het bewoog onrustig, en het was overal om me heen.

Toen kwam er wil. Terwijl ik mijn weg wurmde door het vlees dat niet mij was, werd het bewegen makkelijker, en werd het kolken op zijn beurt heftiger.

Ik brak door een soort vlies heen, en mijn lichaam vulde zich met een overweldigende sensatie. Ik besef me nu dat dit een gillende, kwetterende, sissende chaos was...maar toen was het het enige geluid dat ik kende.

De behoefte om te bewegen was groot, maar nog groter was een andere, veel diepere en primitievere behoefte. Ik greep het dichtstbijzijnde stuk vlees vast dat niet van mij was, voelde een harde en scherpe pijn toen mijn hoektanden voor de eerste keer door mijn tandvlees braken, en ik schrokte, opgezweept door het gesmoorde gejank.

Ik schoot vooruit - aangesterkt door het bloed - tot ik iets anders greep.

Aarde - hard, en koud - en vrijheid, schitterende vrijheid.

Ik trok mezelf omhoog uit de broedkuil en de kronkelende lichamen van mijn soortgenoten. Ik stond op trillende benen en spreidde mijn nog slijmerige vleugels. Voor de eerste keer opende ik mijn ogen, en staarde ik omhoog naar Vampyriums bloedrode maan. Ik hief mijn hoofd en brulde.
Doordrenkt van geronnen bloed en extatisch, smeet ik het verminkte lijk opzij en nam ik mijn omgeving in me op, al mijn zintuigen gierend met een beestelijke kracht. Dit was wat ik was - wat ik ben. Verdoemd naar de Abyss zijn alle goden, Mahjarrat en mensen.

Een serie korte ademstoten en kreunen klonken voor me, en mijn hoofd schoot terug naar voren. Een bewusteloze wacht was bijgekomen, en hij lag voor me, versteend van angst, zijn ogen op mij gefixeerd.

Ik streed langzaam vooruit en zijn ogen verwijdden zich. Zijn ledematen graaiden over de vloer voor houvast.

Hij snikte toen ik hem met een hand optilde, zijn benen schopten zwakjes in de lucht. Ik haalde mijn klauw langs de wond op zijn voorhoofd en likte het bloed ervanaf. Mijn ogen boorden zich in zijn van tranen doortrokken, bebloede gezicht, ik ontblootte mijn tanden en raspte een enkel woord:

'Ga.'

Ik zette hem weer neer, en - na een ogenblikkelijke ongelovige pauze - vluchtte hij met alle macht uit de tempel, wankelend de nacht in rennend.

Ik richtte me op en brulde. Mijn vyres lagen op de loer in de omringende bossen, en ze zouden zonder wachten komen aansnellen. De mens zou om zijn angst en zijn wanhopige, hervonden hoop alleen maar beter smaken, en er waren maar een paar gaten waarin Azzanadra zich kon verbergen.

De jacht was begonnen.
Afbeelding
Zeekoe
Update Lounge
Berichten: 10632
Lid geworden op: zondag 9 september 2012, 22:01
Extra rang: Winnaar screenshotcompetitie

Re: The Old Blood

Bericht door Zeekoe »

Nog net op tijd! :P

Was leuk om te lezen, moest het niet vertaald zijn geweest had ik niet de moeite gedaan om het te lezen. 8-[
Ru ben ik
Berichten: 3093
Lid geworden op: woensdag 28 december 2005, 10:49
RS: Gestopt

Re: The Old Blood

Bericht door Ru ben ik »

Leuk om te lezen, bedankt voor het vertalen!
Wel een beetje... :-k Ongeschikt voor mensen met een zwakke maag, zegmaar..
Afbeelding
Siddy00
Berichten: 6708
Lid geworden op: dinsdag 10 april 2007, 19:32
RS: Siddy00 (p2p)
Contacteer:

Re: The Old Blood

Bericht door Siddy00 »

Dat viel me inderdaad al op, de schrijver heeft zich echt helemaal uitgeleefd 8-[

Het staat ook nog eens in de nieuwspost van de update:
Get ready for September's bloodiest update
Afbeelding
Dexter
Update Lounge
Berichten: 7092
Lid geworden op: vrijdag 14 mei 2010, 21:34

Re: The Old Blood

Bericht door Dexter »

Heel het broodje mayo verpest zeg!
Afbeelding
Tristan
Teamleider Chat
Berichten: 12286
Lid geworden op: donderdag 29 april 2010, 15:31
RS: Wertoo4 (p2p)
Clan: Lunatip

Re: The Old Blood

Bericht door Tristan »

Dexter schreef: Heel het broodje mayo verpest zeg!
Broodje ketchup > mayo.

Leuk dat je het hebt vertaald voor de nieuwe quest. :)
Heb je vragen over een kick/ban of heb je nog een andere opmerking over de chat? Stuur mij dan gerust een PB!
Chatregels: Waarom ben ik gekickt? | Het Lunatip topic: alle informatie over de chat | Lunatipchatter van het kwartaal

Afbeelding

"Alsof mij t boeit wat jullie kunnen missen in het team?"
"Nee, gewoon een warn erop"
--Legends
Frankos9
Ex-moderator
Berichten: 17925
Lid geworden op: zaterdag 28 juli 2007, 18:44

Re: The Old Blood

Bericht door Frankos9 »

Wauw, ik zie dit nu pas. Super dit! Ben het overigens wel eens met bovenstaande reacties. :shock:
Ricardo
Chatmoderator
Berichten: 1913
Lid geworden op: zondag 2 mei 2010, 13:13
RS: Riicardo (p2p)
Clan: Hellsquad
Oude naam: Skythepro
Extra rang: Siteteamlid

Re: The Old Blood

Bericht door Ricardo »

Nu pas gelezen, maar een zeer aangename verhaal om te lezen, van mij mogen ze wel meer van dit soort verhalen schrijven.
Plaats reactie