EHBL - Eerste hulp bij liefde [NIEUWE POLL]

[Dexter]

En oud

29, schat

[Dexter]

En oud

29, schat

[Daan]

Dat zeg ik

[Dexter]

Volgende week 30

[Daan]

Dat zeg ik!!!!

[Dexter]

In mijn tijd hadden we nog respect voor de ouderen van de gemeenschap!

[Ruthless]

Volgende week 30

jeetje , doet dat pijn?

[Dexter]

Zal het weten zeggen, heb vanalles gepland voor dit jaar.

[Sjowie]

Hoe dichter ik bij de 30 kom hoe ouder ik me voel gvd

[Dieselpker]

lol oudjes

[Dieselpker]

ik zit trouwens ook aan de verkeerde kant in de 20

[Daan]

Ik nog niet!!

[Simon`]

haha dat had ik bij mijn relatie ook, zelfs op dit forum hebben mensen mij geloof ik zelfs pre relatie gewaarschuwd.

mijn problemen zijn een stuk minder heftig dan de jouwe, maar ook bij mijn afhandeling van de relatie is er nog een extra drama show achter aan gekomen. ik heb een rechtszaak aangespannen tegen haar (die ik overigens gewonnen heb) en er ligt momenteel een vonnis bij haar wat om een aantal duizenden euro’s gaat

had voorkomen kunnen worden door gewoon te luisteren naar mijn omgeving, maar ach; live & learn


voor nu even niks, Dexter? genieten van de vrijheid en leren om alleen te kunnen zijn?

God, ook zware shit wel... Maar al wat innerlijke rust kunnen vinden?

Hier gewoon proberen herstellen, zware depressie waar ik stilaan uit probeer te klimmen. Zin is er nog lang niet, dus qua administratie, huishouden en shit ligt alles op een zeer laag pitje, heb er niet de fut voor. Maar voor de rest: probeer veel leuke dingen wel te doen, heb goeie vrienden om me heen. ^^

innerlijke rust is wel een groot woord

ik heb namelijk wel degelijk mentale problemen ontwikkeld sinds de relatie. met name problemen met vertrouwen.
ik kan tinder openen en woest worden van het stereotype meisje dat daar op zit. ik hou momenteel heel erg mijn bubbel klein en sta niet meer open voor nieuwe mensen, ik wil geen relatie en zal (momenteel) ook absoluut niet mijn huidige levensstijl ervoor aanpassen om er een relatie in te krijgen.

ene kant is het misschien heel goed, ik vind het fijn om alleen te zijn. ik ben er ook wel goed in geworden denk ik, ik ben (gelukkig) niet meer elke dag depressief

weet niet in hoeverre jij je kan vinden in de woorden die ik zeg. geen idee of jij ook zodanig problemen hebt ontwikkeld?

Hmm, het resoneert wel enorm inderdaad, vertrouwen staat inderdaad op laag pitje, te meer gezien er ondertussen nog een vechtscheiding bij de ouders is geweest met hierdoor uiteenspatten van heel de familie. Ben zeer op mezelf en hou me tot mijn vrienden die ik ken, inderdaad echt weinig zin om nieuwe mensen te leren kennen, laat staan nieuwe vrouwen.
Er is gewoon nog teveel woede en het voelt nog 'te nieuw' aan, ook al is het even geleden sinds de breuk. Vermoedelijk door alle fall out achterna die lang is blijven volgen.
Het feit dat ze er bijna in sloeg om 9 jaar universiteitsstudies kapot te maken door zaken te verzinnen zoals dat ik haar zou verkrachten etc... Hoe moet je je daarin verdedigen, hoe moet je hiermee verder gaan? Elke keer er nu een patiënt vervelend doet, denk ik al intern 'die gaat me ook aanklagen'. Elke keer ik de brievenbus opendoe, vrees ik een brief van de Orde, van een advocaat of een oproepingsbrief van de politie. En dat terwijl je die persoon doodgraag zag, er hemel en aarde voor hebt proberen bewegen, alsook voor haar kinderen.

Niet dat ik me diep ongelukkig voel, daar niet van, maar ben door dit alles zeer passief geworden, alles voelt afgevlakt. Daarmee dat ik dit jaar ga proberen puur me te focussen op leuke zaken, op mezelf en met vrienden. Terug leren proeven van alles.
De ene dag lukt dat wel, de andere dag lig ik hele dag in bed voor me uit te staren en te piekeren, doodvermoeid, ook al heb ik verdorie die dag niks gedaan, maar toch, doodop.
We kunnen enkel proberen de brokstukken terug op te pikken en er wat van proberen maken, maar ik weet dat deze weg nog lang gaat zijn. Ik hoop dat het voor jou ook eens kan beter worden.

maar je hebt wel geneukt

[Nikki-]

Ik nog niet!!

Baby

[Ricc]

Ik word hier allemaal een beetje sentimenteel van. We zijn allemaal toch best oud geworden, met al goede en slechte levenservaringen (als ik het zo lees toch).

[Daan]

Zijn nog steeds dezelfde mensen als 10 jaar geleden, maar nu 10 jaar ouder. Waar iedereen nu gemiddeld 26 is, was dat toen 16. Denk eens na hoe je nu over 16 jarigen denkt.

[Daan]

Ik word hier allemaal een beetje sentimenteel van. We zijn allemaal toch best oud geworden, met al goede en slechte levenservaringen (als ik het zo lees toch).

Denk ook dat we over het algemeen niet konden klagen. Misschien ietwat introvert en autitisch in sommige gevallen, maar verder was dit forum sowieso bovengemiddeld hoogopgeleid en heeft het ons ook wel genoeg geleerd.

[Dexter]

Sommigen kregen wel hun broek amper boven de knie.

[Dexter]

haha dat had ik bij mijn relatie ook, zelfs op dit forum hebben mensen mij geloof ik zelfs pre relatie gewaarschuwd.

mijn problemen zijn een stuk minder heftig dan de jouwe, maar ook bij mijn afhandeling van de relatie is er nog een extra drama show achter aan gekomen. ik heb een rechtszaak aangespannen tegen haar (die ik overigens gewonnen heb) en er ligt momenteel een vonnis bij haar wat om een aantal duizenden euro’s gaat

had voorkomen kunnen worden door gewoon te luisteren naar mijn omgeving, maar ach; live & learn


voor nu even niks, Dexter? genieten van de vrijheid en leren om alleen te kunnen zijn?

God, ook zware shit wel... Maar al wat innerlijke rust kunnen vinden?

Hier gewoon proberen herstellen, zware depressie waar ik stilaan uit probeer te klimmen. Zin is er nog lang niet, dus qua administratie, huishouden en shit ligt alles op een zeer laag pitje, heb er niet de fut voor. Maar voor de rest: probeer veel leuke dingen wel te doen, heb goeie vrienden om me heen. ^^

innerlijke rust is wel een groot woord

ik heb namelijk wel degelijk mentale problemen ontwikkeld sinds de relatie. met name problemen met vertrouwen.
ik kan tinder openen en woest worden van het stereotype meisje dat daar op zit. ik hou momenteel heel erg mijn bubbel klein en sta niet meer open voor nieuwe mensen, ik wil geen relatie en zal (momenteel) ook absoluut niet mijn huidige levensstijl ervoor aanpassen om er een relatie in te krijgen.

ene kant is het misschien heel goed, ik vind het fijn om alleen te zijn. ik ben er ook wel goed in geworden denk ik, ik ben (gelukkig) niet meer elke dag depressief

weet niet in hoeverre jij je kan vinden in de woorden die ik zeg. geen idee of jij ook zodanig problemen hebt ontwikkeld?

Hmm, het resoneert wel enorm inderdaad, vertrouwen staat inderdaad op laag pitje, te meer gezien er ondertussen nog een vechtscheiding bij de ouders is geweest met hierdoor uiteenspatten van heel de familie. Ben zeer op mezelf en hou me tot mijn vrienden die ik ken, inderdaad echt weinig zin om nieuwe mensen te leren kennen, laat staan nieuwe vrouwen.
Er is gewoon nog teveel woede en het voelt nog 'te nieuw' aan, ook al is het even geleden sinds de breuk. Vermoedelijk door alle fall out achterna die lang is blijven volgen.
Het feit dat ze er bijna in sloeg om 9 jaar universiteitsstudies kapot te maken door zaken te verzinnen zoals dat ik haar zou verkrachten etc... Hoe moet je je daarin verdedigen, hoe moet je hiermee verder gaan? Elke keer er nu een patiënt vervelend doet, denk ik al intern 'die gaat me ook aanklagen'. Elke keer ik de brievenbus opendoe, vrees ik een brief van de Orde, van een advocaat of een oproepingsbrief van de politie. En dat terwijl je die persoon doodgraag zag, er hemel en aarde voor hebt proberen bewegen, alsook voor haar kinderen.

Niet dat ik me diep ongelukkig voel, daar niet van, maar ben door dit alles zeer passief geworden, alles voelt afgevlakt. Daarmee dat ik dit jaar ga proberen puur me te focussen op leuke zaken, op mezelf en met vrienden. Terug leren proeven van alles.
De ene dag lukt dat wel, de andere dag lig ik hele dag in bed voor me uit te staren en te piekeren, doodvermoeid, ook al heb ik verdorie die dag niks gedaan, maar toch, doodop.
We kunnen enkel proberen de brokstukken terug op te pikken en er wat van proberen maken, maar ik weet dat deze weg nog lang gaat zijn. Ik hoop dat het voor jou ook eens kan beter worden.

maar je hebt wel geneukt

Je moest eens weten...
De ex ervoor was wel veel beter op dat gebied, maar die was gewoon echt nymfo ten top.

[Nikki-]

Waarom allemaal zo sentimenteel lijkt wel stelletje wijven hier